28-12-08(sunday)

ဒီေန႕က်ေနာ့္စိတ္ေတြ အရမ္းရႈပ္သြားတယ္။ က်ေနာ္မလုပ္ခ်င္တာတစ္ခုကို လုပ္ရေတာ့မယ္ေလ။ က်ေနာ့္အေဖရဲ႔ ငိုသံနဲ႔ ေတာင္းဆုိတဲ့ ဆႏၵတစ္ခုကို က်ေနာ္ ဘယ္လုိႏွလံုးသားမ်ိဳးနဲ႔ တင္းခံ၇မွာလဲ................?

က်ေနာ္ တစ္ေန႔လံုးအေတြးေတြ လည္ေနတယ္။ ခုေတာ့ က်ေနာ္ ပံုမွန္ၿပန္ၿဖစ္သြားပါၿပီ။

ေမြးဖြားေပးခဲ့တဲ့ မိဘကို ဒီအသက္အရြယ္ထိ ဘာမွ ထိထိေရာက္ေရာက္ ေက်းဇူးမၿပဳႏိုင္ေသးဘူး။ က်ေနာ့္ကို ေတာင္းဆိုုတဲ့ မိဘရဲ႔ ဆႏၵကလည္း က်ေနာ့္အတြက္ မေကာင္းတာကို ေတာင္းဆိုတာမွ မဟုတ္တာပဲေလ။

ခုေတာ့က်ေနာ္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်ၿပီးသြားၿပီ။ က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ရႈပ္ေနတုန္း ဖုန္းဆက္ၿပီး စကားေၿပာေပးတဲ့ မေလးက ေမာင္ေလး ဟယ္ရီ နဲ႔ ရန္ကုန္က သူငယ္ခ်င္း စည္သူ တို႕ကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေၿပာပါရေစ။ စင္ကာပူေရာက္သူငယ္ခ်င္း ေက်ာ္ဆန္းဦးကိုလည္း ေက်းဇူးပါလို႔။

သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ က်ေနာ္အရင္က ေရးဖူးတဲ့ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို တင္ေပးလိုက္ပါရေစ။

အမွားနဲ႔ငါ

လွည့္စားတတ္တဲ့ ေလာကရယ္
မင္းရိုက္ခ်က္က ဆိုးလြန္းတယ္
ငါ ...........ၿပင္ဆင္ခ်ိန္ မရလုိက္ေတာ့
ဟားတုိက္ၿပီး တြန္းကန္ဖို႕႔႕
အၿပံဳးတစ္ခ်က္ ပဲလိုတယ္။


မေရရာတဲ့ ေလာကရယ္
မင္းၿပဳစားခ်က္ ဆိုးလြန္းတယ္
ငါ...........အဆင္သင့္ ရင္ဆုိင္ဖို႔
အၾကည့္တစ္ခ်က္ ပဲလိုတယ္။

က်ီစယ္တတ္တဲ့ ေလာကရယ္
မင္းေဆာ့ကစားတာ ဆုိးလြန္းတယ္
ငါ ..........အငိုက္မိသြားလို႔
ေရွာင္တိမ္းဖို႔ သတိမရလိုုက္ဘူး။

ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္
ေလာကမွာ ရွင္သန္ဖို႔
ေႏြးေထြးတဲ့ လက္တစ္စံု ေတာ့ လိုအပ္တယ္။

အဇူရီ
13-9-03(saturday)
9:00 pm